Choroba dwubiegunowa

Zaburzenie afektywne dwubiegunowe typu I jest epizodycznym zaburzeniem nastroju definiowanym przez występowanie jednego lub więcej epizodów maniakalnych lub mieszanych. Epizod maniakalny jest skrajnym stanem nastroju trwającym co najmniej tydzień, chyba że zostanie skrócony przez interwencję terapeutyczną, charakteryzującym się euforią, drażliwością lub ekspansywnością, a także zwiększoną aktywnością lub subiektywnym odczuciem zwiększonej energii, którym towarzyszą inne charakterystyczne objawy, takie jak szybka lub natarczywa mowa, natłok pomysłów, podwyższona samoocena lub wielkoduszność, zmniejszona potrzeba snu, rozproszenie uwagi, impulsywne lub lekkomyślne zachowanie oraz szybkie zmiany pomiędzy różnymi stanami nastroju (tj. labilność nastroju). Epizod mieszany charakteryzuje się obecnością kilku wyraźnych objawów maniakalnych i kilku wyraźnych objawów depresyjnych, zgodnych z tymi obserwowanymi w epizodach maniakalnych i epizodach depresyjnych, które występują jednocześnie lub zmieniają się bardzo szybko (z dnia na dzień lub w ciągu tego samego dnia). Objawy muszą obejmować zmieniony stan nastroju, zgodny z epizodem maniakalnym i/lub depresyjnym (tj. nastrój depresyjny, dysforyczny, euforyczny lub ekspansywny), i występować przez większość dnia, prawie codziennie, przez okres co najmniej 2 tygodni, chyba że zostaną skrócone przez interwencję terapeutyczną. Chociaż diagnoza może być postawiona na podstawie dowodów pojedynczego epizodu maniakalnego lub mieszanego, zazwyczaj epizody maniakalne lub mieszane przeplatają się z epizodami depresyjnymi w trakcie trwania zaburzenia.
Choroba dwubiegunowa typu II jest epizodycznym zaburzeniem nastroju, definiowanym przez występowanie jednego lub więcej epizodów hipomanii i co najmniej jednego epizodu depresji. Epizod hipomaniczny to utrzymujący się przez co najmniej kilka dni stan nastroju charakteryzujący się trwałym podwyższeniem nastroju lub zwiększoną drażliwością, a także zwiększoną aktywnością lub subiektywnym odczuciem zwiększonej energii, któremu towarzyszą inne charakterystyczne objawy, takie jak zwiększona gadatliwość, szybkie lub gonitwa myśli, podwyższona samoocena, zmniejszone zapotrzebowanie na sen, rozproszenie uwagi oraz impulsywne lub lekkomyślne zachowanie. Objawy te stanowią zmianę w stosunku do typowego dla danej osoby nastroju, poziomu energii i zachowania, ale nie są na tyle nasilone, aby powodować znaczne upośledzenie funkcjonowania. Epizod depresyjny charakteryzuje się okresem obniżonego nastroju lub zmniejszonego zainteresowania aktywnością, występującym przez większość dnia, prawie codziennie, w okresie trwającym co najmniej dwa tygodnie, któremu towarzyszą inne objawy, takie jak zmiany apetytu lub snu, pobudzenie lub spowolnienie psychoruchowe, zmęczenie, poczucie bezwartościowości, nadmierne lub niewłaściwe poczucie winy, poczucie beznadziejności, trudności z koncentracją i myśli samobójcze. Nie ma historii epizodów maniakalnych lub mieszanych.