COMPLEX PTSDcPTSD, ZŁOŻONE ZABURZENIE STRESOWE POURAZOWE
OBJAWY I SKUTECZNE METODY LECZENIA
OBJAWY I SKUTECZNE METODY LECZENIA
Nazwa zwyczajowa: Complex PTSD
Nazwa jednostki ICD-11 PL: złożone zaburzenie stresowe pourazowe
Nazwa jednostki ICD-11 EN: Complex post traumatic stress disorder
Abstrakcyjne przedstawienie chaosu i lęku związanego z cPTSD.
Złożone zaburzenie stresowe pourazowe (Complex PTSD, cPTSD) jest zaburzeniem psychicznym, które może rozwinąć się po długotrwałym lub powtarzającym się zetknięciu z traumatycznymi wydarzeniami o ekstremalnym charakterze, takimi jak tortury, niewolnictwo, ludobójstwo, długotrwała przemoc domowa czy wielokrotne wykorzystywanie seksualne lub fizyczne w dzieciństwie. W przeciwieństwie do klasycznego PTSD, gdzie trauma często jest pojedynczym lub krótkotrwałym wydarzeniem, complex PTSD wynika z długotrwałego lub powtarzającego się narażenia na traumę, często w warunkach, gdzie ucieczka jest trudna lub niemożliwa.
Charakterystyczne dla cPTSD jest spełnienie wszystkich kryteriów diagnostycznych PTSD, włączając symptomy takie jak nasilony stres, powracające wspomnienia traumatyczne oraz unikanie sytuacji przypominających o traumie. Jednak cPTSD wyróżnia się dodatkowymi, poważnymi i utrzymującymi się problemami:
- Problemy z regulacją afektu:
Osoby cierpiące na complex PTSD mogą doświadczać trudności z kontrolą emocji, co może objawiać się nagłymi i intensywnymi wybuchami gniewu, smutku, lęku lub poczucia beznadziejności. - Negatywne przekonania o sobie i związane z nimi emocje:
Często obejmują to poczucie bycia pomniejszonym, pokonanym lub bezwartościowym, co wiąże się z głębokim wstydem, winą lub poczuciem porażki związanym z traumatycznym wydarzeniem. - Trudności w utrzymywaniu związków i odczuwaniu bliskości:
Osoby z cPTSD mogą napotykać poważne wyzwania w budowaniu i podtrzymywaniu zdrowych relacji interpersonalnych, często z powodu problemów z zaufaniem, bliskością emocjonalną i lękiem przed porzuceniem.
cPTSD znacznie wpływa na codzienne funkcjonowanie, powodując upośledzenie w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym, zawodowym oraz w innych ważnych obszarach. Rozpoznanie i leczenie complex PTSD wymaga zintegrowanego podejścia, które może obejmować terapię psychologiczną, wsparcie farmakologiczne oraz metody takie jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna, które mogą być pomocne w regulacji dysfunkcji neurologicznych związanych z traumą.
Terapia cPTSD często koncentruje się na pracy nad traumą, budowaniu umiejętności radzenia sobie z emocjami, a także na rozwijaniu zdrowszych wzorców relacji interpersonalnych, co jest kluczowe w odzyskiwaniu zdrowia psychicznego i emocjonalnego po doświadczeniach traumatycznych.
SZCZEGÓŁOWY PRZEGLĄD OBJAWÓW COMPLEX PTSDOD ROZPOZNANIA DO INTERWENCJI
-
Ponowne przeżywanie traumy
Ponowne przeżywanie traumy odnosi się do sytuacji, w której osoba doświadcza traumatycznego wydarzenia w sposób znacznie wykraczający poza zwykłe wspomnienia. W takich przypadkach wydarzenie nie jest jedynie przypominane, lecz odczuwane jako aktualnie zachodzące, z wszystkimi towarzyszącymi emocjami i doznaniami. Ten objaw manifestuje się zwykle poprzez intensywne i natrętne wspomnienia lub obrazy, które niespodziewanie i gwałtownie powracają do świadomości. Może to obejmować retrospekcje, czyli flashbacki, które różnią się stopniem intensywności – od łagodnych doświadczeń (np. krótkotrwałe wrażenie, że traumatyczne zdarzenie ma miejsce ponownie) aż po ekstremalne przypadki (np. kompletna utrata świadomości obecnego otoczenia i zanurzenie w traumatycznym doświadczeniu). Często objawia się to także poprzez powtarzające się sny lub koszmary, w których treść związana jest tematycznie z traumatycznymi zdarzeniami.Abstrakcyjne przedstawienie ponownego przeżywania traumy w kontekście cPTSD.
-
Ponowne przeżywanie emocji
Ponowne przeżywanie emocji charakteryzuje się zazwyczaj przez doświadczanie silnych, często przytłaczających uczuć, takich jak intensywny strach, przerażenie, a także przez wyraźne doznania fizyczne. W tych momentach, osoba może odczuwać emocje związane z traumatycznym wydarzeniem jakby działy się one w teraźniejszości, często bez bezpośredniego poznawczego związku z wydarzeniem. Emocje te mogą być odtwarzane w sposób intensywny i przytłaczający, odbiegający od zwykłego przypominania sobie przeszłości. Taki stan może być wywołany przez bodźce przypominające o traumie. Ważne jest zauważenie, że samo rozmyślanie lub ruminowanie nad wydarzeniem i przypominanie sobie uczuć z nim związanych, nie jest uznawane za spełnienie kryterium ponownego przeżywania – kluczowe tutaj jest intensywne, niekontrolowane odtwarzanie emocji związanych z traumą, które mają wpływ na obecne funkcjonowanie osoby.Koncepcyjna interpretacja ponownego przeżywania emocji po traumie.
-
Strategie unikania bodźców skojarzonych z traumą
Unikanie jest reakcją obronną, której celem jest ochrona przed ponownym przeżyciem emocji związanych z traumatycznym wydarzeniem. W jego ramach osoba celowo omija wszelkie bodźce, które mogłyby wywołać wspomnienia traumy. Można to rozpatrywać zarówno w kontekście wewnętrznym, jak i zewnętrznym. Wewnętrzne unikanie obejmuje świadome starań się, aby nie myśleć o traumie i nie przypominać sobie związanych z nią szczegółów. Z kolei zewnętrzne unikanie charakteryzuje się omijaniem sytuacji, miejsc, ludzi czy działalności, które mogą przypominać o traumie. Obejmuje to także unikanie rozmów na tematy związane z traumatycznym wydarzeniem. W bardziej skrajnych przypadkach unikanie może skutkować znaczącymi zmianami w życiu, jak na przykład przeprowadzką lub zmianą pracy, aby maksymalnie zminimalizować ryzyko napotkania przypomnień o traumatycznym wydarzeniu.Metaforyczne przedstawienie strategii unikania w kontekście cPTSD.
-
Hiperczujność i Stałe Poczucie Zagrożenia
Przewlekłe poczucie zagrożenia jest charakterystyczne dla osób doświadczających złożonego zespołu stresu pourazowego. Objawia się to jako utrzymująca się percepcja bycia w stanie ciągłego zagrożenia, co często przejawia się w postaci hiperczujności na bodźce z otoczenia. Typowe przykłady obejmują zwiększoną reakcję strachu na nieoczekiwane dźwięki lub intensywną czujność w codziennych sytuacjach. Osoby te mogą odczuwać, że one same lub ich bliscy są nieustannie w niebezpieczeństwie, zarówno w konkretnych okolicznościach, jak i w szerszym kontekście życia codziennego.
Często podejmują różnorodne działania w celu zwiększenia swojego poczucia bezpieczeństwa, takie jak wybieranie miejsc siedzących z widokiem na drzwi lub częste sprawdzanie lusterka wstecznego w samochodzie. Ważne jest zauważenie, że w złożonym zespole stresu pourazowego reakcja strachu może być różnorodna – w niektórych przypadkach jest ona wyjątkowo nasilona, podczas gdy w innych przypadkach może być osłabiona, co odróżnia ten stan od klasycznego zespołu stresu pourazowego.Wizualizacja hiperczujności i stałego poczucia zagrożenia w cPTSD.
-
Trudności w regulacji emocji i poczucie winy
Osoby cierpiące na cPTSD często doświadczają znaczących i wszechobecnych problemów z regulacją emocji, co manifestuje się w różnorodnych formach. Można zaobserwować zwiększoną reaktywność emocjonalną na pozornie małe stresory, niekontrolowane wybuchy agresji, ryzykowne lub autodestrukcyjne zachowania, a także objawy dysocjacyjne w sytuacjach stresowych. Częstym zjawiskiem jest również odrętwienie emocjonalne, w tym szczególnie niezdolność do doświadczania przyjemności lub pozytywnych emocji.
Dodatkowo, istotnym aspektem cPTSD jest utrzymujące się negatywne przekonanie o sobie, włączając odczucie bycia pomniejszonym, pokonanym lub bezwartościowym. Towarzyszy temu głębokie poczucie wstydu, winy lub porażki związane ze stresorem. Na przykład, osoba może obwiniać się za to, że nie zdołała uciec przed niekorzystnymi okolicznościami lub nie była w stanie zapobiec cierpieniu innych. To samobiczowanie i poczucie winy jest często irracjonalne i nieproporcjonalne do rzeczywistego wpływu, jaki osoba mogła mieć na zaistniałe wydarzenia.
Ilustracja trudności w regulacji emocji i poczucia winy po traumie.
-
Problemy z relacjami i bliskością po traumie
Osoby zmagające się z cPTSD często napotykają utrzymujące się trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji interpersonalnych oraz w odczuwaniu bliskości z innymi. Często obserwuje się u nich tendencję do unikania związków, zarówno w sferze osobistej, jak i społecznej. Może to objawiać się poprzez dystansowanie się od innych, minimalizowanie znaczenia relacji, a nawet przejawy ironii lub wyśmiewania się z potrzeby bliskości.
Chociaż mogą sporadycznie angażować się w intensywne związki, osoby te często napotykają znaczne wyzwania w ich podtrzymywaniu. Problemy te mogą wynikać z trudności w zakresie zaufania, komunikacji oraz radzenia sobie z własnymi emocjami. Związki te mogą być niestabilne i pełne konfliktów, często z powodu nadmiernej czujności, lęku przed porzuceniem czy problemów z przetwarzaniem i wyrażaniem emocji.
Ponadto, trudności te mogą rozciągać się na szersze zaangażowanie społeczne, skutkując ograniczeniem aktywności grupowych, unikaniem uczestnictwa w społecznościach czy nawet izolacją społeczną. To chroniczne wycofywanie się może dodatkowo zaostrzać uczucie alienacji i odseparowania od społeczeństwa.Graficzne ujęcie problemów z relacjami i bliskością w następstwie traumy.
INNOWACYJNE METODY LECZENIA COMPLEX PTSDINTEGRACJA METOD LECZENIA
ROLA PSYCHOTRAUMATOLOGA W LECZENIU cPTSD WSPARCIE SPECJALISTYCZNE W CENTRUM PSYCHOMEDYCZNYM PHOENIX
Abstrakcyjne przedstawienie roli psychotraumatologa w procesie leczenia cPTSD.
Złożony zespół stresu pourazowego to zaburzenie, które często rozwija się w wyniku długotrwałych, powtarzających się doświadczeń traumatycznych, z którymi osoba zetknęła się, zwłaszcza w okresie dzieciństwa. Charakterystyczne dla complex PTSD jest występowanie kompleksowej symptomatologii, która wykracza poza klasyczne objawy PTSD, obejmując problemy z regulacją emocji, poczuciem własnej wartości, a także trudności w relacjach interpersonalnych. Ze względu na swoją specyfikę, cPTSD wymaga nie tylko standardowego, ale przede wszystkim indywidualnie dostosowanego podejścia terapeutycznego, gdzie nieocenioną rolę pełni psychotraumatolog, specjalista wyposażony w wiedzę i narzędzia do efektywnej pracy z głęboko zakorzenioną traumą.
Diagnoza i ocena stanu pacjenta
Psychotraumatolog przeprowadza wszechstronną diagnozę, uwzględniając nie tylko objawy complex PTSD, ale także historię życia pacjenta, w tym wczesne doświadczenia. W procesie diagnozowania istotne jest rozpoznawanie złożonych wzorców reakcji emocjonalnych, behawioralnych i somatycznych, które mogą być wynikiem długotrwałej traumy. Praca psychotraumatologa polega również na odróżnieniu cPTSD od innych zaburzeń, takich jak PTSD, zaburzenia osobowości, czy depresja.
Aby rozpocząć leczenie cPTSD zacznij od umówienia wizyty u psychotraumatologa.
Stosowanie specjalistycznych technik terapeutycznych
Terapia cPTSD wymaga zastosowania specyficznych, często wielowymiarowych metod. EMDR wykorzystuje stymulację sensoryczną do przetwarzania i integrowania traumatycznych wspomnień. CBT dostosowana do traumy pomaga w zmianie negatywnych przekonań i schematów myślowych. Terapie oparte na uważności i pracy z ciałem, jak somatic experiencing, pomagają w regulacji emocjonalnej i redukcji napięć fizycznych związanych z traumą.
Terapia opierająca się na relacji
Psychotraumatolog skupia się na budowaniu relacji opartej na bezpieczeństwie, akceptacji i empatii. Terapia relacyjna w cPTSD koncentruje się na rekonstrukcji poczucia własnej wartości pacjenta i budowaniu zdrowych relacji interpersonalnych. Terapeuta staje się modelem bezpiecznej więzi, pomagając pacjentowi rozwijać zdrowe sposoby komunikacji i radzenia sobie z bliskością.
Wspieranie rozwoju zdrowych strategii radzenia sobie
W terapii cPTSD kluczowe jest nauczanie pacjentów, jak efektywnie radzić sobie ze stresem, trudnymi emocjami i wspomnieniami traumy. Psychotraumatolog wprowadza techniki zarządzania stresem, regulacji emocjonalnej, jak techniki mindfulness, oraz techniki konfrontacji i eksponowania, które pomagają w bezpiecznym przetwarzaniu wspomnień traumatycznych.
Praca nad integracją doświadczeń
Celem terapii jest integracja doświadczeń traumatycznych w sposób, który pozwala na zdrowe funkcjonowanie. To obejmuje pomoc w zrozumieniu i zaakceptowaniu przeszłości, a także w odnalezieniu sensu i celu po doświadczeniach traumatycznych. Psychotraumatolog wspiera pacjenta w procesie odkrywania własnej tożsamości poza kontekstem traumy, promując wzrost osobisty i rozwój.
ROLA KETAMINY DOŻYLNEJ W LECZENIU cPTSD
Wizualizacja roli ketaminy dożylnej w terapii cPTSD.
Nowe perspektywy w neuropsychiatrii
PTSD i cPTSD to zaburzenia, które stawiają wyzwania w zakresie nowoczesnej psychiatrii. W kontekście poszukiwania efektywniejszych metod terapeutycznych, ketamina dożylna wyróżnia się swoim innowacyjnym potencjałem. Jej szybkie działanie i mechanizm farmakologiczny, który odstępuje od tradycyjnych ścieżek leczenia, przyciągają uwagę naukowców i klinicystów. Szczególną wartość ketaminy dostrzega się w leczeniu pacjentów opornych na standardowe terapie.
Unikalny mechanizm działania ketaminy
Działając jako antagonista receptorów NMDA, ketamina oddziałuje na system glutaminergiczny mózgu, co stanowi innowację w terapii zaburzeń psychicznych. Ta unikalna interakcja molekularna przyczynia się do modulacji neuroplastyczności oraz rekonfiguracji sieci neuronalnych. W kontekście PTSD i complex PTSD, zaburzeń charakteryzujących się dysfunkcjami w przetwarzaniu emocji i pamięci, ketamina może odgrywać rolę w przywracaniu równowagi i funkcjonalności tych sieci, co otwiera nowe perspektywy w leczeniu tych złożonych schorzeń.
Badania i wyniki kliniczne
Szybka redukcja objawów PTSD - zgodnie z badaniem Murrough et al. (2013), ketamina może znacząco zmniejszyć objawy PTSD już po 24 godzinach od podania. Jednakże, ważniejsze są długoterminowe efekty.1
Długoterminowa skuteczność - badanie Feder et al. (2021) wykazało, że powtarzane infuzje ketaminy (sześć infuzji podawanych przez dwa kolejne tygodnie) znacząco redukują ciężkość objawów w przypadkach chronicznego PTSD. Ta terapia wykazała skuteczność nie tylko w krótkim okresie, ale także utrzymywała się przez kilka tygodni po zakończeniu cyklu leczenia.2
Poprawa jakości życia - Zarate et al. (2006) zauważyli, że ketamina poprawia nie tylko objawy depresyjne, ale również ogólne funkcjonowanie i jakość życia pacjentów. To odkrycie podkreśla potencjał ketaminy jako środka mogącego znacząco wpłynąć na życie osób cierpiących na PTSD i cPTSD.3
Protokół leczenia i bezpieczeństwo
Ketamina dożylna jest stosowana w ramach precyzyjnie zaplanowanego protokołu, wykonywanego w warunkach klinicznych. Terapia ta zwykle obejmuje serię infuzji, których częstotliwość i dawki są dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Kluczowe jest monitorowanie stanu pacjenta w trakcie i po infuzji, ze względu na możliwość wystąpienia krótkotrwałych skutków ubocznych, w tym zmian percepcji i fluktuacji ciśnienia krwi. Wsparcie psychoterapeutyczne jest również zalecane, by wspierać pacjenta w trakcie leczenia i pomóc w przetwarzaniu doświadczeń związanych z terapią.
Ketamina dożylna stanowi istotny postęp w leczeniu PTSD i cPTSD, zwłaszcza dla pacjentów, którzy nie reagują na tradycyjne formy terapii. Jej działanie na receptory NMDA umożliwia szybką redukcję symptomów. Co istotne, badania sugerują, że powtarzane infuzje ketaminy mogą przynosić długotrwałą poprawę w stanach chronicznego PTSD. Ketamina, ze względu na swoje unikalne właściwości, otwiera nowe perspektywy w leczeniu i zrozumieniu mechanizmów zaburzeń neuropsychiatrycznych, aczkolwiek wciąż wymaga dalszych badań w celu pełnego określenia jej efektywności i bezpieczeństwa długoterminowego.
ROLA TMS W LECZENIU cPTSDWPŁYW NA NEUROPLASTYCZNOŚĆ ORAZ JAKO ALTERNATYWA DLA KETAMINY
Koncepcyjne przedstawienie roli przezczaszkowej stymulacji magnetycznej w leczeniu cPTSD.
Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) to nowoczesna metoda leczenia, która w ostatnich latach zyskała znaczącą popularność i uznanie w terapii różnorodnych zaburzeń psychicznych, z uwzględnieniem zespołu stresu pourazowego (PTSD) oraz jego bardziej skomplikowanej wersji – zespołu stresu pourazowego o charakterze złożonym (cPTSD).
TMS wykorzystuje pole magnetyczne do celowanego oddziaływania na wybrane obszary mózgu, które są odpowiedzialne za regulację nastroju i emocji. Ta innowacyjna metoda, będąca przykładem techniki neuromodulacyjnej, oferuje alternatywę dla tradycyjnych metod leczenia, takich jak farmakoterapia czy psychoterapia, i jest szczególnie cenna w przypadkach, gdy te konwencjonalne podejścia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. TMS cieszy się rosnącym zainteresowaniem w środowisku naukowym ze względu na swoją nieinwazyjność, bezbolesność oraz niski poziom efektów ubocznych. W przeciwieństwie do innych technik neuromodulacyjnych, takich jak elektrowstrząsy, TMS nie wymaga sedacji ani znieczulenia i może być stosowany ambulatoryjnie. Warto podkreślić, że TMS, dzięki swojemu precyzyjnemu działaniu, otwiera nowe możliwości w zakresie personalizacji terapii, umożliwiając dostosowanie leczenia do indywidualnych potrzeb i specyfiki zaburzeń psychicznych każdego pacjenta. Rozwój i implementacja TMS w praktyce klinicznej to znaczący krok naprzód w leczeniu PTSD i cPTSD, oferując nadzieję wielu pacjentom, którzy dotychczas nie znaleźli skutecznego wsparcia w ramach standardowych metod terapeutycznych.TMS, a neuroplastyczność
Jedną z kluczowych zalet przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) jest jej zdolność do zwiększania neuroplastyczności mózgu, co odgrywa fundamentalną rolę w leczeniu zespołu stresu pourazowego o charakterze złożonym (cPTSD). Neuroplastyczność, definiowana jako zdolność mózgu do zmian strukturalnych i funkcjonalnych w odpowiedzi na doświadczenia, jest niezbędna w procesie leczenia psychicznych urazów i adaptacji po traumatycznych doświadczeniach.
W świetle badań naukowych, TMS wykazuje istotny, pozytywny efekt na modulację aktywności neuronalnej, co przekłada się na regenerację i formowanie nowych połączeń neuronowych. Ta zdolność do reorganizacji sieci neuronalnej jest szczególnie istotna w kontekście cPTSD, gdzie doświadczenia traumatyczne często prowadzą do dysfunkcji w obszarach mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie emocji i pamięci. TMS, poprzez selektywne stymulowanie określonych obszarów mózgu, może sprzyjać lepszemu przetwarzaniu i integracji traumatycznych wspomnień, redukując tym samym intensywność objawów cPTSD.
Należy podkreślić, że neuroplastyczność w kontekście terapii TMS nie ogranicza się wyłącznie do procesów związanych z odbudową i tworzeniem nowych połączeń. Badania wskazują również na możliwość zmniejszenia nadmiernej aktywności w określonych regionach mózgu, co jest równie istotne, biorąc pod uwagę, że cPTSD często charakteryzuje się nadreaktywnością określonych obszarów, takich jak ciało migdałowate, odpowiedzialne za reakcje emocjonalne i lękowe.
Korelacja TMS z ketaminą
Zarówno TMS, jak i ketamina wpływają na wzrost neuroplastyczności, mimo różnic w mechanizmach działania. TMS działa bezpośrednio na mózg poprzez impulsy magnetyczne, podczas gdy ketamina działa na poziomie neurochemicznym. Ta synergia może być kluczowa w opracowywaniu bardziej kompleksowych i skutecznych strategii leczenia cPTSD, łącząc korzyści obu metod dla zwiększenia efektywności terapii.
TMS jako alternatywa dla ketaminy
Nieinwazyjność i bezpieczeństwo TMS sprawiają, że jest ona atrakcyjną opcją dla pacjentów z cPTSD, którzy mogą nie tolerować skutków ubocznych ketaminy lub innych leków. TMS, poprzez swoje działanie ukierunkowane na specyficzne obszary mózgu, umożliwia indywidualne dostosowanie terapii, minimalizując ryzyko ogólnoustrojowych efektów ubocznych. To podejście otwiera nowe możliwości w leczeniu cPTSD, oferując skuteczną alternatywę dla pacjentów poszukujących innych opcji terapeutycznych.
ROLA KLASYCZNEJ FARMAKOTERAPI W LECZENIU cPTSD
Abstrakcja przedstawiająca rolę tradycyjnej farmakoterapii w leczeniu cPTSD.
Klasyczna farmakoterapia w leczeniu cPTSD to złożony proces, wymagający indywidualnego podejścia do pacjenta. Ważne jest, aby farmakoterapia była częścią szerszego planu leczenia, który powinien również obejmować terapię psychologiczną. Efektywność leczenia zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju i ciężkości objawów, historii pacjenta oraz jego reakcji na leczenie. Pomimo że leki mogą znacząco poprawić jakość życia pacjentów z cPTSD, niezbędne jest holistyczne podejście do leczenia, które uwzględnia zarówno aspekty psychiczne, jak i somatyczne zaburzenia.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI) to główne leki stosowane w leczeniu cPTSD. Działać mogą przez redukcję lęku, poprawę nastroju i pomaganie w regulacji emocjonalnej. Leki takie jak sertralina, paroksetyna, fluoksetyna czy wenlafaksyna są często przepisywane ze względu na ich efektywność i stosunkowo bezpieczny profil działania niepożądanych.
W przypadkach ciężkich objawów cPTSD, leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji, takie jak risperidon czy olanzapina, mogą być stosowane. Są one szczególnie pomocne w redukcji objawów dysocjacyjnych i psychotycznych, które niekiedy towarzyszą cPTSD.
Benzodiazepiny i inne leki przeciwlękowe mogą być używane w krótkotrwałym zarządzaniu ostrych objawów lękowych. Jednak ze względu na ryzyko uzależnienia i potencjalne pogorszenie objawów PTSD w dłuższej perspektywie, ich stosowanie jest zazwyczaj ograniczone.
W niektórych przypadkach, gdy inne metody leczenia okazują się nieskuteczne, leki stabilizujące nastrój, jak lit, mogą być stosowane. Pomagają one w regulacji nastroju i zmniejszaniu nasilenia objawów emocjonalnych.
PLAN LECZENIA cPTSDSTOSOWANY W CENTRUM PSYCHOMEDYCZNM PHOENIX
ETAP 1. TYDZIEŃ 1 - 2WSTĘPNA OCENA, EDUKACJA
I USTALENIE INDYWIDUALNEGO PLANU LECZENIA
I USTALENIE INDYWIDUALNEGO PLANU LECZENIA
Przebieg leczenia cPTSD w Centrum Psychomedycznym PHOENIX jest skonstruowany z myślą o maksymalnej skuteczności i dopasowaniu do indywidualnych potrzeb pacjenta. Oferowany przez nas harmonogram terapii stanowi sprawdzony i często stosowany plan, jednakże zawsze istnieje możliwość jego modyfikacji, by odpowiadał unikalnej sytuacji każdego pacjenta. Kluczowym elementem jest etap drugi, który oferuje dwie ścieżki leczenia: przezczaszkową stymulację magnetyczną (TMS) lub terapię z użyciem ketaminy dożylnej. Każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowania i korzyści. Więcej informacji na temat leczenia ketaminą dożylną oraz z wykorzystaniem przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS) znajdziesz na naszej stronie, co pozwoli lepiej poznać dostępne możliwości terapeutyczne.
1. REZERWACJA TERMINU KONSULTACJI PSYCHOTRAUMATOLOGICZNEJ
Chcąc rozpocząć leczenie złożonego zaburzenia stresowego purazowego (cPTSD) zarezerwuj konsultację "konsultacja psychotraumatologiczna (pierwsza wizyta)" u psychotraumatologa. Możesz to zrobić na kilka sposobów:
- korzystając z przycisku "Umów wizytę"
- pod numerem telefonu +48 666 635 466
Po kliknięciu przycisku "Umów wizytę" otworzy się okno serwisu Znany Lekarz. Rozwiń pole "wybierz typ wizyty" i wybierz "konsultacja psychotraumatologiczna (pierwsza wizyta)". Po chwili pojawią się dostępne terminy w kalendarzu.
- dokonanie szczegółowej oceny stanu psychicznego pacjenta
- identyfikacja obecności symptomów złożonego zespołu stresu pourazowego (cPTSD)
- analiza historii traumy oraz jej wpływu na obecny stan pacjenta
- przedstawienie szczegółowych informacji na temat charakterystyki i etiologii cPTSD
- omówienie dostępnych metod leczenia cPTSD, w tym interwencji farmakologicznych i psychoterapeutycznych
- omówienie skuteczności i potencjalnych rezultatów terapii
- kompleksowa ocena medyczna, z uwzględnieniem historii leczenia, aktualnego stanu zdrowia oraz wniosków z konsultacji psychotraumatologicznych
- ocena wskazań do wdrożenia konwencjonalnej farmakoterapii
- ocena wskazań do rozpoczęcia leczenia z wykorzystaniem ketaminy dożylnej lub przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (TMS), w zależności od profilu klinicznego pacjenta
- przedstawienie propozycji indywidualnego planu leczenia cPTSD
- ocena możliwości wykorzystania technik fizjoterapeutycznych do redukcji napięcia mięśniowego oraz somatycznych manifestacji stresu
ETAP 2. TYDZIEŃ 3 - 14 (ALTERNATYWNIE)LECZENIE PSYCHOLOGICZNE, FARMAKOLOGICZNE
ORAZ Z WYKORZYSTANIEM KETAMINY DOŻYLNEJ
ORAZ Z WYKORZYSTANIEM KETAMINY DOŻYLNEJ
- Liczba podań leku: 8 wlewów dożylnych ketaminy
- Częstotliwość podań leku: 2 wlewy ketaminy w tygodniu
- Liczba konsultacji psychotraumatologicznych: 4
- Częstotliwość konsultacji psychotraumatologicznych: 1 konsultacja psychotraumatologiczna w tygodniu
- Liczba sesji integracji odmiennych stanów świadomości: 4
- Częstotliwość sesji integracji odmiennych stanów świadomości: jedna sesja przed pierwszym wlewem ketaminy, następne trzy sesje raz na tydzień
- lekarz ocenia odpowiedź pacjenta na leczenie
- decyzja o kontynuacji: jeśli reakcja pacjenta na leczenie ketaminą dożylną jest pozytywna, cykl leczenia jest kontynuowany
- Liczba podań leku: 4 wlewy dożylne ketaminy
- Częstotliwość podań leku: 1 wlew dożylny ketaminy w tygodniu
- Liczba konsultacji psychotraumatologicznych: 4
- Częstotliwość konsultacji psychotraumatologicznych: 1 konsultacja w tygodniu
- Liczba podań leku: 2 wlewy dożylne ketaminy
- Częstotliwość podań leku: 1 wlew dożylny ketaminy na dwa tygodnie
- Integracja odmiennych stanów świadomości: w zależności od indywidualnej sytuacji pacjenta, na każdym etapie leczenia istnieje możliwość wykupienia dodatkowych sesji
- Liczba konsultacji psychotraumatologicznych: 4
- Częstotliwość konsultacji psychotraumatologicznych: 1 konsultacja w tygodniu
ETAP 2. TYDZIEŃ 3 - 14 (ALTERNATYWNIE)LECZENIE PSYCHOLOGICZNE, FARMAKOLOGICZNE
ORAZ Z WYKORZYSTANIEM PRZEZCZASZKOWEJ STYMULACJI MAGNETYCZNEJ
ORAZ Z WYKORZYSTANIEM PRZEZCZASZKOWEJ STYMULACJI MAGNETYCZNEJ
- Od poniedziałku do piątku, przez cztery tygodnie odbywają się sesje TMS wg złożonego protokołu leczenia, mającego na celu zmniejszenie odczuwanego niepokoju oraz poprawę objawów depresyjnych. Całość zajmuje ok 90 minut dziennie.
- Liczba konsultacji psychotraumatologicznych: 4
- Częstotliwość konsultacji psychotraumatologicznych: 1 konsultacja psychotraumatologiczna w tygodniu
- lekarz ocenia odpowiedź pacjenta na leczenie
- Liczba konsultacji psychotraumatologicznych: 8
- Częstotliwość konsultacji psychotraumatologicznych: 1 konsultacja w tygodniu
ETAP 3. OD 14 TYGODNIADŁUGOTERMINOWA PSYCHOTERAPIA
- Regularne sesje psychoterapeutyczne (1 sesja tygodniowo)
- Metody dostosowane do potrzeb pacjenta (np. CBT)
Feder A, Parides MK, Murrough JW, Perez AM, Morgan JE, Saxena S, Kirkwood K, Aan Het Rot M, Lapidus KA, Wan LB, Iosifescu D, Charney DS.
JAMA Psychiatry. 2014 Jun;71(6):681-8. doi: 10.1001/jamapsychiatry.2014.62. PMID: 24740528.
Feder A, Costi S, Rutter SB, Collins AB, Govindarajulu U, Jha MK, Horn SR, Kautz M, Corniquel M, Collins KA, Bevilacqua L, Glasgow AM, Brallier J, Pietrzak RH, Murrough JW, Charney DS.
Am J Psychiatry. 2021 Feb 1;178(2):193-202. doi: 10.1176/appi.ajp.2020.20050596. Epub 2021 Jan 5. PMID: 33397139.
Zarate CA Jr, Singh JB, Carlson PJ, Brutsche NE, Ameli R, Luckenbaugh DA, Charney DS, Manji HK.
Arch Gen Psychiatry. 2006 Aug;63(8):856-64. doi: 10.1001/archpsyc.63.8.856. PMID: 16894061.