Przedłużająca się żałoba
Kod ICD-11: 6B42
Nazwa jednostki ICD-11 PL: zaburzenie związane z przedłużającą się żałobą
Nazwa jednostki ICD-11 EN: prolonged grief disorder
Zaburzenie związane z przedłużającą się żałobą jest zaburzeniem, w którym po śmierci partnera, rodzica, dziecka lub innej bliskiej osoby występuje uporczywa i dominująca reakcja żałoby charakteryzująca się tęsknotą za zmarłym lub uporczywą koncentracją na zmarłym, której towarzyszy intensywny ból emocjonalny (np. smutek, poczucie winy, złość, zaprzeczanie, obwinianie, trudności z zaakceptowaniem śmierci, poczucie utraty części siebie, niezdolność do przeżywania pozytywnego nastroju, odrętwienie emocjonalne, trudności w angażowaniu się w działania społeczne lub inne). Reakcja żałoby utrzymuje się przez nietypowo długi okres czasu po stracie (co najmniej ponad 6 miesięcy) i wyraźnie wykracza poza oczekiwane normy społeczne, kulturowe lub religijne dla kultury i kontekstu danej osoby. Reakcje żałoby, które utrzymują się przez dłuższy czas i mieszczą się w normalnym okresie żałoby w kontekście kulturowym i religijnym danej osoby, są traktowane jako normalne reakcje na żałobę i nie są diagnozowane. Zaburzenie przedłużonej żałoby powoduje znaczące upośledzenie funkcjonowania w sferze osobistej, rodzinnej, społecznej, edukacyjnej, zawodowej lub w innych ważnych obszarach funkcjonowania.
GŁÓWNE OBJAWY
-
Strata
Doświadczenie żałoby po śmierci partnera, rodzica, dziecka lub innej bliskiej osoby. -
Nieprzemijające trudne emocje
Uporczywa i wszechogarniająca reakcja żałoby, charakteryzująca się tęsknotą za zmarłym lub uporczywą koncentracją na zmarłym, której towarzyszy intensywny ból emocjonalny. Może się to objawiać takimi doświadczeniami, jak smutek, poczucie winy, złość, zaprzeczanie, obwinianie, trudności z zaakceptowaniem śmierci, poczucie utraty części siebie, niezdolność do przeżywania pozytywnego nastroju, odrętwienie emocjonalne i trudności w angażowaniu się w działania społeczne lub inne.
-
Żałoba nie mija
Wszechogarniająca reakcja żałoby utrzymuje się przez nietypowo długi czas po stracie, znacznie przekraczając oczekiwane normy społeczne, kulturowe lub religijne w kulturze i kontekście danej osoby. Reakcje żałoby trwające krócej niż 6 miesięcy, a w niektórych kontekstach kulturowych nawet dłużej, nie powinny być uznawane za spełniające ten wymóg. W Polsce kulturowo przyjęte jest, że żałoba trwa około roku po śmierci bliskiej osoby. -
Niechęć do zmian
Stała koncentracja na okolicznościach śmierci może przejawiać się w takich zachowaniach, jak przechowywanie wszystkich rzeczy należących do zmarłej osoby dokładnie w takim stanie, w jakim znajdowały się one przed śmiercią. Osoba może na przemian nadmiernie zajmować się zmarłą osobą i unikać przypominania o niej.
-
Wycofanie się z życia
Mogą wystąpić problemy z radzeniem sobie bez ukochanej osoby i trudności z przywoływaniem pozytywnych wspomnień o zmarłym, trudności z zaufaniem do innych, wycofanie społeczne i poczucie, że życie jest pozbawione sensu. -
Myśli samobójcze i nadużywanie substancji uzależniających
Czasami pojawia zwiększone używanie tytoniu, alkoholu i innych substancji, a także zwiększone myślenie i zachowania samobójcze.
