DEPRESJA
w tym depresja lekoopornaobjawy, metody leczenia,
przezczaszkowa stymulacja magnetyczna - TMS
esketamina donosowa (Spravato®) i ketamina dożylna
w tym depresja lekooporna
przezczaszkowa stymulacja magnetyczna - TMS
esketamina donosowa (Spravato®) i ketamina dożylna
Nazwa zwyczajowa: depresja (w tym depresja lekooporna)
Nazwa jednostki ICD-11 PL: pojedynczy epizod zaburzenia depresyjnego
Nazwa jednostki ICD-11 EN: single episode depressive disorder
Leczenie depresji często wymaga czasu, jednak istnieje wiele powodów do optymizmu. Ponad 70% osób cierpiących na depresję doświadcza znacznej poprawy dzięki zastosowaniu konwencjonalnych metod terapeutycznych, w tym leczenia farmakologicznego oraz psychoterapii. Dla osób z tzw. depresją lekooporną dostępne są innowacyjne i skuteczne opcje leczenia, w tym przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) oraz leczenie z wykorzystaniem esketaminy donosowej lub ketaminy podawanej dożylnie.
Ocenia się, że depresja dotyka jedną na piętnaście osób dorosłych w ciągu roku, a jedna na sześć osób doświadczy jej w pewnym momencie swojego życia. W Polsce z depresją zmaga się 1,5 miliona osób. Choroba ta może pojawić się w każdym wieku, jednak najczęściej pierwsze objawy występują w okresie od późnego wieku nastoletniego do połowy lat dwudziestych. Kobiety są bardziej narażone na depresję niż mężczyźni, przy czym szacuje się, że jedna trzecia z nich przeżyje epizod dużej depresji w swoim życiu. W rodzinach, w których depresja dotknęła krewnych pierwszego stopnia, obserwuje się wysoki stopień dziedziczności.
Aby można było postawić rozpoznanie depresji, objawy muszą trwać co najmniej dwa tygodnie i muszą stanowić wyraźną zmianę w dotychczasowym poziomie funkcjonowania. Konieczne jest również wykluczenie chorób somatycznych takich jak np. zaburzenia hormonalne, cukrzyca czy niedobory witamin, które mogą naśladować albo pogłębiać objawy depresji.
Depresja jest jednym z najbardziej uleczalnych zaburzeń psychicznych. Większość osób zmagających się z depresją pozytywnie odpowiada na leczenie, a niemal wszyscy pacjenci doświadczają ulgi w objawach. Na uwagę zasługują także innowacyjne metody leczenia skierowane do osób z depresją lekooporną, czyli takich, u których standardowe metody nie przyniosły spodziewanych rezultatów. Wśród nich wymienia się przezczaszkową stymulację magnetyczną (TMS) oraz leczenie z użyciem esketaminy donosowej lub ketaminy podawanej dożylnie.
NOWOŚĆ - protokół TMS SAINT: ~80% remisji w depresji lekoopornej | 5 kolejnych dni | 10 sesji dziennie. We wrześniu 2022 roku FDA zatwierdziła nowy, przyspieszony i ulepszony protokół TMS do leczenia depresji lekoopornej. Z radością informujemy, że jest on już dostępny dla naszych pacjentów.
OBJAWY DEPRESJI
-
Obniżenie nastroju
Poczucie bycia smutnym, drażliwym lub pustym wewnętrznie. -
Utrata zainteresowań
Zmniejszone odczuwane przyjemności przy wykonywaniu czynności, które dotychczas sprawiały radość. Może to dotyczyć np. wyjść ze znajomymi, hobby, czy słuchania ulubionej muzyki.
-
Zaburzenia snu
Trudności w zasypianiu, wybudzaniu się, częstym spaniem w ciągu dnia i zwiększonym zapotrzebowaniem na sen. Charakterystycznym objawem jest również budzenie się na dłuższy czas przed budzikiem. -
Zaburzenia funkcji poznawczych
Mogą pojawić się trudności w utrzymaniu koncentracji, uwagi, pamięci, możliwości uczenia się, zapamiętywania nowych informacji.
-
Pesymistyczne widzenie przyszłości
Osoba zaczyna czuć, że sytuacja w której się znajduje nie poprawi się, nawet gdy jest to wprost sprzeczne z faktami. -
Zmiany apetytu
Pojawiają się zmiany apetytu. Osoba może mieć zmniejszony lub zwiększony apetyt, w stosunku do apetytu przed wystąpieniem epizodu.
-
Obniżenie poczucia własnej wartości
Obniżenie poczucia własnej wartości oraz tendencja do obwiniania się o "wywołanie" choroby, lub przyczynienie się do jej pojawienia się. -
Myśli samobójcze
Mogą pojawić się fantazje lub myśli samobójcze. (W razie ich wystąpienia należy zgłosić się do najbliższego SOR lub wezwać Pogotowie)
METODY LECZENIA DEPRESJI
LECZENIE PSYCHIATRYCZNE (FARMAKOTERAPIA)
Podstawową metodą leczenia depresji jest farmakoterapia oparta o leki przeciwdepresyjne. Mogą one przynieść pewną poprawę w ciągu pierwszego tygodnia lub dwóch tygodni stosowania, ale pełne korzyści mogą być widoczne dopiero po dwóch lub trzech miesiącach. Jeśli po kilku tygodniach pacjent nie odczuwa poprawy lub jest ona niewielka, lekarz psychiatra może zmienić dawkę leku, dodać inny lek albo zastąpić go innym. Najczęściej należy kontynuować przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych przez minimum sześć miesięcy od czasu ustąpienia objawów (nie rozpoczęcia leczenia). W niektórych sytuacjach leczenie podtrzymujące może zostać wydłużone w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia epizodów w przyszłości. Leki przeciwdepresyjne nie są środkami uspokajającymi ani nasennymi i nie wywołują one uzależnienia.
LECZENIE PSYCHOLOGICZNE
Leczenie psychologiczne jest niekiedy stosowane samodzielnie w leczeniu łagodnej depresji, jednak w przypadku epizodu umiarkowanego lub ciężkiego powinno być stosowane razem z lekami przeciwdepresyjnymi. Elementy terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) są formą terapii skoncentrowaną na rozwiązywaniu problemów w teraźniejszości. Pomaga ona rozpoznać zniekształcone czy negatywne schematy myślenia w celu ich zmiany na bardziej pozytywne. W zależności od nasilenia depresji leczenie może trwać kilka tygodni lub dłużej, jednak w wielu przypadkach znaczną poprawę można uzyskać już po 10-15 sesjach.
PRZEZCZASZKOWA STYMULACJA MAGNETYCZNA - TMS
Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) to metoda, która dostarcza do mózgu skoncentrowane bodźce w postaci pola magnetycznego, które jeśli są powtarzane (repetitiveTMS - rTMS), mogą prowadzić do zmian biologicznych w mózgu, leżących u podstaw skuteczności leczenia. Wskazaniami do leczenia depresji z wykorzystaniem przezczaszkowej stymulacji magnetycznej TMS (ang. transcranial magnetic stimulation) są jej szczególne postacie, tj. depresja lekooporna, depresja u pacjentów, u których leki przeciwdepresyjne dają tylko niewielką poprawę i depresja u pacjentów nietolerujących działań ubocznych leków.
- Depresja lekooporna
- Depresja u pacjentów nietolerujących działań ubocznych leków
- Depresja u pacjentów, u których leki przeciwdepresyjne dają tylko niewielką poprawę
LECZENIE Z WYKORZYSTANIEM ESKETAMINY DONOSOWEJ (SPRAVATO®)
Esketamina donosowa (Spravato® - lek zawierający esketaminę, zarejestrowany do leczenia depresji lekoopornej) będąca S-enancjomerem ketaminy, stanowi jedną z dwóch form izomerycznych tego związku. Działanie przeciwdepresyjne esketaminy polega na odmiennym mechanizmie niż w przypadku innych leków. Konwencjonalne leki przeciwdepresyjne zwiększają poziom naturalnie występujących substancji chemicznych, takich jak serotonina, noradrenalina i dopamina. Te substancje chemiczne są przekaźnikami, które są odpowiedzialne za transmisję sygnałów między komórkami mózgu. Większa ilość tych neuroprzekaźników umożliwia lepszą komunikację między komórkami mózgowymi i pozytywnie wpływa na regulację nastroju i emocji.
Esketamina, w przeciwieństwie do typowo stosowanych leków przeciwdepresyjnych, zwiększa poziom glutaminianu, najbardziej rozpowszechnionego przekaźnika chemicznego w mózgu, przez co ma wpływ na większą liczbę komórek nerwowych w tym samym czasie.
- Depresja lekooporna
- Depresja wymagająca natychmiastowego leczenia
LECZENIE Z WYKORZYSTANIEM KETAMINY DOŻYLNEJ (WLEWY)
Ketamina dożylna, będąc lekiem stosowanym w leczeniu depresji lekoopornej, dzieli swój chemiczny rodowód z esketaminą. Ketamina jest racemiczną mieszaniną dwóch enancjomerów, z których esketamina (S-enancjomer) jest jednym z nich. Działając na receptor glutaminergiczny NMDA, podobnie jak esketamina, ketamina dożylna różni się od niej formą podania i profilem efektów. Podawana dożylnie, może przynosić szybką ulgę w objawach depresji, często już w krótkim czasie po podaniu.
Terapia ketaminą dożylną oferuje alternatywę dla osób, które nie reagują na konwencjonalne leki przeciwdepresyjne, wykorzystując mechanizm działania podobny do esketaminy, ale z różnymi właściwościami farmakologicznymi.
- Depresja lekooporna
- Depresja wymagająca natychmiastowego leczenia
SZCZEGÓLNE POSTACI DEPRESJI
DEPRESJA W CIĄŻY
Leczenie depresji w okresie ciąży stanowi istotne wyzwanie kliniczne, zarówno ze względu na zdrowie matki, jak i rozwijającego się płodu. Depresja w ciąży nieleczona jest poważnym zagrożeniem, które może wpływać negatywnie na przebieg ciąży oraz rozwój emocjonalny i fizyczny dziecka. Jednocześnie, stosowanie farmakoterapii w tym okresie wiąże się z dodatkowymi obawami, ponieważ niektóre leki przeciwdepresyjne mogą być niebezpieczne dla płodu. W takich przypadkach, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS) prezentuje się jako bezpieczna alternatywa. TMS to metoda nieinwazyjna, która, w odróżnieniu od farmakoterapii, nie wiąże się z ryzykiem przenikania substancji czynnych do organizmu dziecka przez łożysko. Skuteczność TMS w leczeniu depresji została potwierdzona w licznych badaniach, co czyni ją wartościową opcją dla kobiet w ciąży poszukujących bezpiecznego rozwiązania terapeutycznego.
Dowiedz się więcej o leczeniu depresji w trakcie ciąży z artykułu - Leczenie depresji w ciąży - bezpieczeństwo i skuteczność TMS.
DEPRESJA LEKOOPORNA
Depresja lekooporna (treatment-resistant depression - TRD) nie została wydzielona jako oddzielna jednostka nozologiczna. W świetle aktualnych klasyfikacji bardziej należy ją rozumieć opisowo, jako depresję u konkretnego człowieka, w której leczeniu nie pomagają leki. Istnieją jednak badania prezentujące nieco odmienne wnioski. 1
Lekooporność jest definiowana jako brak remisji lub co najmniej 50% poprawy po terapii dwoma kolejnymi lekami przeciwdepresyjnymi należącymi do różnych grup, stosowanymi we właściwej dawce i przez odpowiednio długi czas. Lekooporność występuje u około 30% pacjentów poprawnie leczonych lekami przeciwdepresyjnymi.
DEPRESJA U PACJENTÓW, U KTÓRYCH LEKI PRZECIWDEPRESYJNE DAJĄ TYLKO NIEWIELKĄ POPRAWĘ
Zdarzają się sytuacje, w których prawidłowo zastosowane leki przeciwdepresyjne przynoszą jedynie poprawę, a nie całkowite ustąpienie objawów. W takich sytuacjach należy rozważyć skorzystanie z innych metod leczenia depresji, takich jak przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS), leczenie z użyciem esketaminy donosowej lub ketaminy dożylnej.
DEPRESJA U PACJENTÓW NIETOLERUJĄCYCH DZIAŁAŃ UBOCZNYCH LEKÓW
Dla części osób skutki uboczne leków przeciw depresyjnych są trudne do zniesienia. Przyczyny tego faktu nie zostały jednoznacznie określone, a badania idą w kierunku indywidualnej specyfiki funkcjonowania układu nerwowego oraz mechanizmów osobowościowych. W takiej sytuacji należy rozważyć zastosowanie niefarmakologicznych metod leczenia depresji takich jak np. przezczaszkowa stymulacja magnetyczna TMS, która ma udowodnioną skuteczność w leczeniu depresji.
DEPRESJA WYMAGAJĄCA NATYCHMIASTOWEGO LECZENIA
Do sytuacji wymagających szybkiego zmniejszenia objawów depresyjnych należą w szczególności te, w których pacjent potwierdza obecność myśli lub zachowań samobójczych. Zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi, może wtedy zostać zastosowany lek Spravato zawierający esketaminę w formie aerozolu do nosa. Alteratywnie, w takiej sytuacji można rónież rozważyć zastosowanie ketaminy podawanej dożylnie, jako metody off-label. W niektórych sytuacjach, zastosowanie esketaminy donosowej lub ketaminy dożylnej nie wyklucza konieczności hospitalizacji. Ostateczna decyzja dotycząca wyboru optymalnej formy leczenia należy do lekarza psychiatry, który podejmuje ją na podstawie całokształtu obrazu klinicznego pacjenta.
Wykorzystanie ketaminy lub esketaminy w leczeniu depresji lekoopornej, lub w depresji wymagającej szybkiej redukcji nasilenia objawów, to nowoczesne metody terapeutyczne, które mogą przynieść poprawę w ciężkiej depresji, w ciągu kilku godzin od podania leku.
DEPRESJA - POWIĄZANE ARTYKUŁY
BADANIA I PUBLIKACJE NAUKOWE
Przy zastosowaniu powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS) do stymulacji obszaru grzbietowo-bocznej kory przeczołowej (ang. dorsolateral prefrontal cortex - DLPFC), istotna klinicznie odpowiedź na leczenie występuje w ponad 50% przypadków, a w znacznej części dochodzi do całkowitego ustąpienia objawów. Badanie dotyczy osób, które nie odniosły korzyści z wcześniejszego zastosowania leczenia farakologicznego.2, 3
Badanie "Daily left prefrontal repetitive transcranial magnetic stimulation for acute treatment of medication-resistant depression" wskazuje, na skuteczność metody rTMS u chorych poniżej 65 roku życia, z organicznym poziomem oporności na leczenie, jeśli została zastosowana w roku pojawienia się aktualnego epizodu depresyjnego. 4
W 2008 roku leczenie depresji lekoopornej metodą powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS) uzyskało akredytację amerykańskiej Agencja Żywności i Leków (ang. Food and Drug Administration - FDA), popartą wynikami 2 wieloośrodkowych badań, w których wzięło w sumie 500 osób. 5, 6
Skuteczność metody rTMS została również potwierdzona w czterech następnych badaniach przeprowadzonych w latach 2014 - 2018. 7, 8, 9
Fagiolini A, Kupfer DJ.
Biol Psychiatry. 2003 Apr 15;53(8):640-8. doi: 10.1016/s0006-3223(02)01670-0. PMID: 12706950.
Milev RV, Giacobbe P, Kennedy SH, Blumberger DM, Daskalakis ZJ, Downar J, Modirrousta M, Patry S, Vila-Rodriguez F, Lam RW, MacQueen GM, Parikh SV, Ravindran AV.
Can J Psychiatry. 2016 Sep;61(9):561-75. doi: 10.1177/0706743716660033. Epub 2016 Aug 2. PMID: 27486154; PMCID: PMC4994792.
Carpenter LL, Janicak PG, Aaronson ST, Boyadjis T, Brock DG, Cook IA, Dunner DL, Lanocha K, Solvason HB, Demitrack MA.
Depress Anxiety. 2012 Jul;29(7):587-96. doi: 10.1002/da.21969. Epub 2012 Jun 11. PMID: 22689344.
George MS, Post RM.
Am J Psychiatry. 2011 Apr;168(4):356-64. doi: 10.1176/appi.ajp.2010.10060864. PMID: 21474597.
O'Reardon JP, Solvason HB, Janicak PG, Sampson S, Isenberg KE, Nahas Z, McDonald WM, Avery D, Fitzgerald PB, Loo C, Demitrack MA, George MS, Sackeim HA.
Biol Psychiatry. 2007 Dec 1;62(11):1208-16. doi: 10.1016/j.biopsych.2007.01.018. Epub 2007 Jun 14. PMID: 17573044.
George MS, Lisanby SH, Avery D, McDonald WM, Durkalski V, Pavlicova M, Anderson B, Nahas Z, Bulow P, Zarkowski P, Holtzheimer PE 3rd, Schwartz T, Sackeim HA.
Arch Gen Psychiatry. 2010 May;67(5):507-16. doi: 10.1001/archgenpsychiatry.2010.46. PMID: 20439832.
Blumberger DM, Maller JJ, Thomson L, Mulsant BH, Rajji TK, Maher M, Brown PE, Downar J, Vila-Rodriguez F, Fitzgerald PB, Daskalakis ZJ.
J Psychiatry Neurosci. 2016 Jun;41(4):E58-66. doi: 10.1503/jpn.150265 PMID: 27269205; PMCID: PMC4915938.
Theleritis C, Sakkas P, Paparrigopoulos T, Vitoratou S, Tzavara C, Bonaccorso S, Politis A, Soldatos CR, Psarros C.
J ECT. 2017 Sep;33(3):190-197. doi: 10.1097/YCT.0000000000000387. PMID: 28072660.
Kang JI, Lee H, Jhung K, Kim KR, An SK, Yoon KJ, Kim SI, Namkoong K, Lee E.
J Clin Psychiatry. 2016 Sep;77(9):e1137-e1143. doi: 10.4088/JCP.15m10110. PMID: 27379563.